‘Mensenkooitjes’ op Vogelverschrikkersfestival

Eenmaal per twee jaar vindt in Valkenswaard het Vogelverschrikkersfestival plaats. Iedereen die dat wil, kan dan een vogelverschrikker maken en deze ‘afschrikwekkende creaturen’ worden vervolgens in november een week lang tentoongesteld in een park. Echt iets voor Sabien. Ze verzorgt naast haar werk voor het ‘Blijf van mijn Lijfhuis’ namelijk creatieve workshops voor scholen en instellingen, verzorgt kinderfeestjes en is in die hoedanigheid met allerlei kunstzinnige creaties in de weer. Ook met vogelverschrikkers. In 2009 won ze met leerlingen van de St. Martinusschool Dommelen zelfs al eens een prijs voor de meest theatrale vogelverschrikker van het festival. Voor de editie van 2011 nodigde ze diverse groepen mensen uit om mee te doen. Onder hen ook vrouwen van ‘Blijf’.

Sabien: “Deze keer wilde ik geen vogelverschrikkers maken, maar een keer wat anders doen. Ik had een heleboel vogelkooitjes verzameld en wilde die door mensen laten ombouwen onder het motto ‘de wraak van de vogels’. De vogels zijn het zat om opgesloten te worden en dus was de opdracht: stop er eens een mens in en maak er iets moois van. Ik heb de kooitjes onder meer bij de volksuniversiteit ‘De draaikolk’ en de bibliotheek in Valkenswaard neergezet. Mensen konden die dan meenemen, er iets kunstzinnigs mee doen en ze dan weer terugzetten, zodat ik ze in een tent op het festivalterrein kon ophangen. Dat lukte wonderwel. Ik had ook de vrouwen van ‘Blijf’ gevraagd om mee te doen. Op een van de wekelijkse vrouwenavonden hebben zij de kooitjes omgebouwd tot kleine kunstwerkjes. Bij ‘Blijf’ was het onderliggende idee dat de vrouwen, net als gekooide vogels, ook vaak geen kant op kunnen.” Met ‘Blijf’ als deur naar de vrijheid? “Ja, bijvoorbeeld. Je kunt het op allerlei manieren invullen. Ook als een gouden kooi die niet open kan. Vrouwen die ogenschijnlijk alles hebben, maar die zich niet vrij voelen. Het motto was in elk geval heel invoelbaar. Er kwamen op die avond dan ook allerlei verhalen naar boven. Zo had één vrouw haar idee van de onverzoenlijkheid van Nederlandse mannen en Poolse vrouwen uitgebeeld. Een ander had louter mannen in de vorm van voetbalpoppetjes in de kooi opgesloten en de zaak met nepgeld en bierdoppen versierd. Haar idee was: zet alle mannen in een kooi met voetbal, geld, een tv en bier en ze zijn perfect tevreden. De deur van de kooi hoeft dan niet eens dicht, want ze willen toch niet weg. Je snapt dat we, ondanks de weinig vreugdevolle achtergrond van de vrouwen, toch heel veel plezier hebben gehad.”
Tijdens het festival stond de tent met de vogelkooitjes vlak bij de ingang, zodat honderden mensen er een kijkje kwamen nemen. Na het festival nam Sabien de kooitjes van ‘Blijf’ mee terug. Iedereen die dat wilde kon het kunstwerkje op de eigen kamer ophangen. Als herinnering aan de inspirerende vrouwenavond en waarschijnlijk aan heel veel meer. Via de methodiek krachtwerk wordt er dagelijks aan gewerkt om elk kooitje definitief open te krijgen. Maar dat is weer een heel ander verhaal……..!