“Het geeft een gevoel van bondgenootschap”
“Ik heb twee behandelaars gehad. Redelijk goede. En toch miste ik iets. Ze konden niet echt invoelen wat ik had meegemaakt. Logisch, zij hebben niet aan den lijve ondervonden hoe slopend psychische problemen kunnen zijn. De moed die je moet verzamelen om alleen al je bed uit te komen. Ze knikken dan wel, maar ze kunnen die leegte niet voelen. De tips die ze gaven, gingen over dingen daarna, als je je bed al uit bent. Ik had graag tips gehad over hoe je je ertoe kunt zetten om op te staan. En kijk, de ervaringsdeskundigen bij Conquest snappen meteen wat ik bedoel. Ze herkennen dat. Ze weten wat zo’n periode van problemen en behandeling met je doet en met je gezin. En hoe het is om daarna langs loketten te worden gestuurd en door instanties te worden behandeld. Het geeft een gevoel van bondgenootschap. We willen die ervaringen doorgeven aan hulpverleners. Dat ze weten wat belangrijk is voor cliënten, welke oplossingen die nodig hebben. Dan kunnen ze dat meenemen in hun behandeling en nazorg. Via het co-trainerschap van de TCP draag ik daar nu mijn steentje aan bij. Ik haal daar zó veel voldoening uit, dat ik speciaal op trainingsdagen geen enkel probleem meer heb om op te staan…!”
Ervaringsdeskundige

“Geen goede behandeling”
“Ik ben door twee psychiaters behandeld. De ene zat totaal niet op de goede lijn. Ik voelde me steeds ellendiger worden. Gelukkig kwam daarna een andere die het wel goed aanpakte. Het verschil zat hem niet alleen in de behandeling, maar ook in de bejegening. In de TCP gaat het om bejegening, om gelijkwaardigheid in de behandelrelatie. Die tweede hulpverlener kreeg het open bij mij, omdat hij zich gelijkwaardig opstelde naar mij toe. Toen kwam ik ook met m’n verhaal. Als je die gelijkwaardigheid niet voelt, houd je afstand, vertel je dingen niet. Als een hulpverlener in een ivoren toren plaatsneemt, kan de behandeling nooit goed zijn.”
Co-trainer

Maar dat weten we toch al?
“Je krijgt wel eens reacties van hulpverleners in de trant van: ‘Ik zit al 25 jaar in het vak, wat heb ik nou aan aan zo’n Training Cliëntenparticipatie?’ Maar na een dag trainen praten ze meestal heel anders. Omdat ze hebben ervaren dat het niet om ‘iets nieuws’ gaat, maar eenvoudigweg om bewustwording van wat ze doen. Zelf heb ik nogal een ‘zware periode’ gehad in mijn leven. ‘Stel’, zeg ik dan, ‘dat je mij in je praktijk was tegengekomen. Wat had je dan gedaan?’ Het geeft me een goed gevoel als ze daarover nadenken. Omdat ze zich dan bewust moeten worden van wat in zo’n periode belangrijk is voor mij. Zo sluiten ze aan bij de cliënt. Dan heb ik het gevoel: ik kan professionals echt iets meegeven! Ook als ze al 25 jaar in het vak zitten.”
Co-trainer

“Eenmaal in het middelpunt”
“Ik ben vrij schuw en mijn leven lang ben ik ernaar op zoek geweest om een keer in het middelpunt te staan. Eén keer. Zelfs bij het vertellen van een mop is me dat nooit gelukt. Die verknalde ik steeds, omdat ik op het hoogtepunt de zenuwen kreeg. De clue viel daardoor altijd in het water. Bij Conquest heb ik eindelijk de kans gekregen om een keer dat middelpunt te vormen. Niet als een macho, kijk mij eens. Zo ben ik ook helemaal niet. Maar gewoon door te vertellen wat ik heb meegemaakt. Als hulpverleners daar iets van meepikken, ben ik al tevreden. Heb ik toch bereikt wat ik ooit wilde.”
Co-trainer

“Ze zitten wél op mij te wachten”
“Psychische problemen, geen puf. Je kent dat wel. Je wilt van alles, maar het onbreekt je gewoon aan energie. En intussen zit je maar op die bank. Een beetje lezen, tv kijken, de krant lezen. Je bent op de hoogte van wat er in de wereld gebeurt, maar eigenlijk gaat het leven aan je voorbij. Je doet niet echt mee. En hoe langer je daar zit, hoe moeilijker het is om op te staan. En hoe onbereikbaarder de maatschappij wordt. Wat kan ik nou, wat heb ik te bieden? Niemand zit op mij te wachten. Zo dacht ik. Totdat iemand me op Conquest wees. Daar zaten ze wel op mij te wachten. Op mij en mijn verhaal van wat ik had meegemaakt. Dat gaf me een geweldig gevoel. Mij vind je niet meer op de bank. Ja, hoogstens om er voldaan neer te ploffen na een training waarin ik mijn verhaal heb kunnen doen. Nooit gedacht dat daar zo veel oprechte belangstelling voor was.”
Ervaringsdeskundige