Hoe lunchen onze chauffeurs?

Je moet ervan houden, de combinatie van zoet en hartig. Wim (chauffeur regio Zuid-Holland) mag het graag eten: kaas met stroop of kaas met jam. Elke dag heeft hij een paar van die wonderbaarlijke ‘één-tweetjes’ op zijn brood zitten. En hagelslag lust hij ook graag. Wim neemt acht boterhammen mee die hij in twee pakjes van vier in aluminiumfolie wikkelt. Het eerste pakje is geen lang leven beschoren. “Als ik om 07.00 uur op pad ga, of in de zomer nog vroeger, begin ik daar na vijf minuten al aan, zodra ik op de snelweg zit. En dan eet ik zo rond 11.00 uur nog een banaantje of een appeltje. ’t Is maar net wat ik thuis van de fruitschaal meeneem.” Maar dan zijn we er nog niet. Met spa en cola ‘blust’ Wim een en ander af. “Onderweg neem ik bij de beste visboer van Nederland, in Brielle, meestal een palinkje mee uit de koeling. Die laat ik dan zo’n twee uurtjes in de wagen liggen, zodat ik hem gemakkelijk kan strippen. Dat smaakt prima!” De pauzes zijn er om te ‘shoppen’, vindt Wim. Want geduldig zitten kauwen, da’s niks voor hem. Dan gaat hij liever ergens een zakje drop halen. “En je kent dat wel met die zakjes, hè. Die gaan kraken onderweg: ze vragen om aandacht. Net vrouwen,” grinnikt hij. De dropcenten vinden hun weg dus wel. Als hij zijn glaslading gaat lossen, delen de collega’s ook vaak mee. “En niet te vergeten de hond van de buren. Die kent het geluid van mijn wagen. Als mijn collega’s de hond zien, weten ze dat ik er ben. Komt ie m’n overgebleven boterhammen afbedelen. Of wat dropjes, want dat beest lust werkelijk alles!”