Toneel: oh, wat kan dat HEEEERlijk zijn!

Kom meer bij je buik te zitten, minder in je hoofd. Houd je energie bij je stuitje. Je bent bijna bij water, maar dan schiet je omhoog. Je duwt jezelf vanuit de lucht naar beneden, helemaal naar aarde. Als water moet je zakken met je energie. Je begint goed vanuit vuur, maar je schiet dan te veel naar lucht. Krijg je de neiging om bezijden je oor een kringetje te draaien met je wijsvinger? Nou, dat hoeft niet, het zijn gewoon wat aanwijzingen die op de maandagavonden uit de kapel opklinken. Twee uur lang gooien cliënten er dan alles uit, stappen in andermans schoenen, bewegen, praten, dansen, noemen maar op. Cliënten van de toneelclub. Even weg uit de realiteit en met hoofd, hart en buik reagerend op situaties die ter plekke worden rondgestrooid. Intens, vanaf het puntje van de stoel, zoals vuur. Of juist kabbelend, als water. Analyserend en oplettend, zoals dat past bij lucht. Of stevig en resoluut alsof je aarde bent. Niemand die er vreemd van opkijkt.

(….) Karel z’n tekst komt mogelijk terug in de voorstelling. Op een oktoberse maandagavond wordt er althans druk mee geoefend. De spelers pakken er een aansprekende regel uit, zoeken er een gebaar bij en uiten die in vijf gradaties van intensiteit. Door elkaar heen lopend, in een huiskamerdecor, synchroon en afwisselend. Wat begint als geroezemoes, doet weldra de colaflessen achter de bar trillen. Je bent niet in deze wereld geBOren. Laat mij MIJN ding doen! Als wij elkaar ontMOETen! Ik ben wie ik BEN. Als Marijke haar ‘Oh, wat kan dat HEERlijk zijn!’ een halve minuut stampvoetend aanhoudt, ontstaat grote hilariteit. Ze studeerde in het recente verleden muziektheater, maar kwam door een psychose in een diep dal te zitten. De toneelworkshops, zo zegt ze, helpen haar weer naar boven. “Hier komt mijn passie terug; het is mijn droom!”

(…..) Het gaat alweer verder met oefenopdrachten rond aarde, vuur, lucht en water. De deelnemers improviseren er op los rond de aankomsttijd van een bus, een overlijdenstijding, een mooie vrouw, 50 cent om te plassen, hulp bij een ruzie, vrouwen- en mannenliefde en of iemand het hondje wil uitlaten. Peter: “Prachtig toch? Je ziet hier hoe mensen zich ontwikkelen. En ze kunnen na een paar workshops ook benoemen waarin ze groeien. Buitenstaanders geloven dat vaak niet. Die denken ‘och, wat kun je met die mensen nu bereiken?’ Met toneelproducties willen we die beeldvorming doorbreken. En het thema ‘aids’ past daar eigenlijk wel in. Net als voor kwetsbare mensen wordt de maatschappelijke deur ook dichtgegooid voor mensen met aids. Met starre beeldvorming als slot.”

Beelden. Inspirerende beelden om een voorstelling van te maken. En maatschappelijke beelden om te doorbreken. In de kapel blijft het zinnetje van Marijke intussen rondzingen. Iedereen is het erover eens: Toneel: oh, wat kan dat HEEEERlijk zijn!