Net als in de magazijnen, is het ook ‘mudje’ op het kantoor. De medewerkersfamilie heeft namelijk dusdanige vormen aangenomen, dat als er één persoon naar het toilet moet, drie anderen moeten opstaan om hem door te laten. Nou ja, ‘bij wijze van’. Een heel blik sardientjes zou er in elk geval jaloers op zijn. Enige luxe ontbreekt ook nog altijd. Er wordt ingekocht en verkocht vanaf houten keukenstoelen en met praktische handigheidjes worden oplossingen voor problemen gezocht. Soms zijn aangeworven meiskes met hun 14, 15 jaar namelijk nog dusdanig ‘piep’, dat de werkhoogte van de houten bureaus zo’n beetje op schouderniveau blijkt te liggen. Lastig natuurlijk, maar de oplossing is simpel: telefoonboeken onder de stoelpoten. Zo klimt menig jonge aanwinst de eerste paar weken achteloos op duizenden geregistreerde gezinnen-met-telefoon. Intussen worden houten blokken gefabriceerd die de telefoonboeken kunnen vervangen (ook wel handig voor de verkopers natuurlijk). En is de medewerkster eenmaal gelouterd en volledig tot werkhoogte uitgegroeid, dan kunnen de blokken weg. Naar de open haard? Nou, dan ken je het bedrijf nog niet. Want witte wat da kóóóst? Die blokken komen ongetwijfeld nog eens van pas. En ja hoor, kijk maar naar de ‘blokken van Petra’. Die worden in 1956 onder haar stoelpoten geschroefd. In 1986, drie decennia later, dienen ze als extra stutten onder een nieuw bureau dat verhoogd moet worden. Wie wat bewaart…..